This post is also available in: English

تصور کنید اگر اتومبیل ها ۱۰۰ درصد قابل بازیافت باشند. در پایان عمر مفید آنها می توان به راحتی از هم جدا شده و اکثر قطعات به عنوان جایگزینی فروخته می شوند یا به عنوان مواد اولیه برای قطعات جدید خودرو یا مواد خام برای برنامه های غیرآهني مجددا استفاده می شوند. این فرایند یک چرخه کاملا بسته و بدون زباله خواهد بود.

در حالی که این سناریو هنوز تنها یک رویا است، خودروسازان در حال کار با بازیافت ضایعات، انهدام، تامین  قطعات و محققان برای رسیدن به چیزی نزدیک به بازیافت ايده آل هستند. بهبود محیط زیست دیگر هزینه اي جهت بيزينس برای خودروسازان نیست، بلکه بيزينس آنهاست. تاكيد به  رعايت قوانین زیست محیطی ، فشار برای حفظ رقابت با سایر خودروسازان و تقاضای عمومی برای خودروهای بهبود یافته زیست محیطی سبب می شود که خودروسازان” سبز” شوند( به محيط زيست بيشتر اهميت بدهند)  به گفته یکی از مدیران اجرایی خودرو، خودروسازان باید به طور فزاینده “مسئولیت آسیب هاي ناشي از  خودروها كه در جهان اتفاق می افتد”  را به عهده بگیرند.

در پاسخ، هر سازنده عمده خودرو، نوعي  طراحی، جداسازی و / یا بازیافت را آغاز کرده است. برای بازیافت ضایعات، این تلاش ها می توانند مشکلات بازیافت ماشین فعلی را کاهش دهند.

البته بازیافت ماشین کاملا مشکل نیست و داستان هایي با نتيجه موفقيت اميز دارد. طبق گفته کارل هینز زیویکا، مدیر کل مهندسی محیط زیست برای BMW شرکت آمریکای شمالی (Montvale، N.J.)، در واقع، حدود ۳۰ میلیون خودرو در سراسر جهان هر سال بازیافت می شود. در کنار باتری های اسید سرب، اتومبیل ها بیشترین مصرف کننده محصولات مصرفی در جهان هستند و میزان بازیافتی آنها حدود ۹۳ درصد است.

با این حال، در هر وسیله نقلیه مصرف شده، ۷۰ تا ۸۰ درصد قطعات آن در حال حاضر بازیافت می شوند، از جمله فلزات آهنی و غیر آهنی، باتری های سرب اسید، مبدل های کاتالیزوری و از روغن موتور نيز استفاده می شود. بنابراين، هدف صنعت بازيافت خودرو، ۲۰ تا ۳۰ درصد باقیمانده از مواد خودرویی مي باشد که  مواد اولیه خودرویي غیرمتاليك از  قبیل پلاستیک، شیشه، لاستیک، فرش و خاک می شوند.

از همه مواد تكه شده، پلاستیک های خودرویی ،که یک سوم وزن ASR را تشکیل می دهند، بیشترین توجه را دریافت می کنند. چرا این تمرکز روی پلاستیک است؟ از آنجا که، بخشی از آنها، فرصت های نوید دهنده ای را برای بازیافت ارائه می کنند. در عین حال، آنها یک مانع جدی برای تلاش های بازیافت ماشین در حال حاضر هستند و مسئولیت پر هزینه را به اپراتورهای منهدم كننده(تكه تكه كنندگان خودرو) نشان می دهند. استفاده روزافزون از پلاستیک ها در خودرو ها، مقدار فلز در ماشین های کوچک را کاهش داده و مقدار تولید ASR را افزایش داده است، که به افزایش هزینه هاي هر تن اضافه شده، باعث شده است که بازیافت ماشین به مراتب کمتر سودآور باشد. علاوه بر این، ماشین معمولی حاوی ۲۰ تا ۴۰ رزین پلاستیکی است که معمولا برای بازیافت، با یکدیگر ناسازگار هستند. قطعات پلاستیکی نیز می تواند رنگ و / یا حاوی چسب باشد، که  مانع بازيافت آنها  می شود.

اگر صنایع انهدام خودکار قابل پيشرفت و ترقي باقي بماند،  بازيافت كنندگان می گویند، پلاستیک ها و دیگر مواد خودروی غیر متالیکی باید بیشتر قابل بازیافت باشند تا بتوانند  مقدار ASR را کاهش دهند و بازار برای مواد بازیافتی باید توسعه یابد

طراحی های گذشته، موانع کنونی در بازیافت خودرو

مشکل بازیافت خودرو و به ویژه مشکلات پلاستیکی خودرو نیاز به دو بخش پاسخ دارد: یکی برای اتومبیلهایی که قبلا ساخته شده است و بسیاری از آنها ساخته شده است و دیگری برای اتومبیلهایی که هنوز طراحی و ساخته نشده اند.

اتومبیل های امروز، چالش های فوری و دلهره آور را ایجاد می کنند، زیرا  آنها را برای جداسازی و بازیافت آسان طراحی نمی کنند. با این حال، خودروسازان در حال توسعه چندین گزینه برای مقابله با قطعات پلاستیکی و انهدام اتومبیل های قدیمی ارائه داده اند. به عنوان مثال، BMW AG (مونیخ، آلمان) یک مدل “آبشار” از روش بازیافت خودرو را توسعه داده است و از روش هاي  استفاده مجدد از قطعات به صورت قطعات یا جایگزینی های سازگار است؛  بازیافت مستقيم مواد؛ بازیافت شیمیایی؛ و بازیابی انرژی استفاده ميكند.

در طرح BMW، قطعات پلاستیکی، اگر به عنوان جایگزینی فروخته نشوند،  باید قبل از خراب کردن برداشته شود تا مقدار بالقوه ASR کاهش یابد. این قطعات را می توان پردازش کرد، سپس از طریق اتصال به ذرات، قالب گیری تزریقی یا قالب گیری فشرده سازی دوباره به قطعات جدید تبدیل می شوند.

ضربه گیرهای پلاستیکی  برای بازیافت بسيار مناسب هستند. شرکت نیسان موتور (توکیو) ضربه گير هاي پلی پروپیلن (PP) را بازیافت می کند، با استفاده از تکنولوژی که رنگ را از ضربه گیرها حذف می کند. پلاستیک بازیافت شده برای ساخت کانال های هوا، قطعات سپر عقب و پالت های حمل و نقل استفاده می شود. این شرکت می گوید برنامه ای که در ژاپن در کانگاوا آغاز شده است در سراسر کشور گسترش خواهد یافت.

نیسان یک برنامه مشابه با نمایندگی ۸۷۵ خود را در آلمان آغاز کرده است، که هر سال حدود ۴۷،۰۰۰ ضربه گير PP از دفن زباله های آلمانی را دايورت ميكند. این شرکت همچنین قصد دارد تا در نهایت بامپر هاي پلی اورتان را بازیافت کند و گزارش داده است که از یک روش برای پردازش ترموپلاستيك هاي با فیبر شیشه ای و رزین ترموپلاستيكي پودري برای تولید ورق های پلاستیکی استفاده ميكند تا بتوان در قسمت جديدي جايگزينشان كرد.

با این وجود، دو مشکل با بازیافت مستقیم قطعات خودرو وجود دارد. اولي،  استوارت پاندوز، معاون ارشد اجرایی شرکت Louis Padnos Iron & Metal (هلند، میشی)، اشاره کرد: “تنها در صورتي بخشی از قطعات خودرو به فروش ميرسد که باز پرداخت وجود داشته باشد ، كه مشتريان كمي دارد و  اكنون مارژين ( حاشيه) كمي براي بازيافت پلاستيك هاي خودرو وجود دارد. سندی S. Labana، مدیر بخش علوم پلیمری Ford Motor Co. (Dearborn، Mich.) افزود: “مسئله کلیدی افزایش ارزش مواد خودرویی است که در حال حاضر  بازیافت نميشوند.” “ما باید ارزش اين مواد را بيشتر از ارزش بازيافتي انها كنيم ”

 

بر اساس گزارش Horst M. Rothermel، مدیر توسعه برنامه های کاربردی بخش پلی اورتان خودرو Bayer AG (Leverkusen، آلمان)، مشکل دوم این است که کمتر از یک سوم از تمام پلاستیک ها  مناسب برای استفاده مجدد از طریق بازیافت مستقیم مواد هستند. وی یادآور می شود: “استفاده مجدد مستقیم قطعات به وسیله بازیافت مواد بسیار محبوب است، اما ممکن است همیشه موثرترین پاسخ نباشد.” لابانا می گوید: ” مخلوط کردن پلیمرهای مختلف یا بازیافت قطعات تمیز با آنهایی که با رنگ یا چسب پوشانده شده اندعامل محدودكننده الودگي هوا هستند. ما تلاش می کنیم تا مشکل را در آینده کاهش دهیم اما این امر ناپدید نخواهد شد. ”

چالش های شیمیایی یا غیرمستقیم بازیافت – مرحله بعدی “آبشار” BMW هستند كه شامل هیدرولیز، گلیکولیز، پیرولیز و هیدروژناسیون است که پلیمرهای پلاستیک را به مونومرها و دیگر مواد مولکولی برای استفاده مجدد از صنایع پالایشگاهی و نفتی باز می گرداند. برای مثال، هنگامی که به قطعات پلی اورتان اعمال می شود، دو تکنولوژی اول، اجزای مایع را بازیابی می کنند که می توانند به چرخه تولید اولیه بازگردانده شوند، در حالی که دو محصول دیگر گاز، روغن و یک کاراکتر هستند.

فرآيند بازيافت مستقيم می تواند بر روی تعداد محدودی از پلیمرها، از جمله تریپفالت، پلی اورتان و پلی آمید استفاده شود. لابانا می گوید: “شما می توانید یک محصول خالص با استفاده از این فرایندها تولید کنید و آنها اآلودگی بیشتری نسبت به روش های بازیافت مستقیم ايجاد ميكنند.” با این وجود، نگرانی هاي جهت هزینه های این پروسه ها در مقایسه با روش های مستقیم وجود دارد.

 

روترمل ميگويد : این روش های بازیافت مستقیم و غیرمستقیم وعده داده شده ،  زمانی اتفاق می افتد که “ما دیر یا زود باید انتخاب کنیم که آیا دفع زباله های پلاستیکی با دفن زباله ها یا از طریق سوزاندن، باشد؟ “. “با توجه به اينكه فضا براي دفن زباله ها كم ميشود  و هزینه ها افزایش مي يايد . به همین دلیل راه حل نهایی برای مدیریت زباله های پلاستیکی، بازسازی زباله به انرژی است.”

مرحله نهایی طرح BMW شامل احیاء انرژی است که شامل تجمع گاز، گازسیون با دمای بالا و سوزاندن در یک کوره دوار یا بستر سیال است. مزایای این فرآیند این است که از مواد نفتی پلاستیکی بهره برداری می کنند و می توانند مقادیر زیادی از باقیمانده های پلاستیکی را مصرف کنند. در نهایت، فقط یک خاکسترآلي باقی مانده ، كه بی اثراست و باید دفن شود.

بررسی رویکردهای مختلف در بازیافت خودرو

 

دیگر خودروسازان اروپایی مشکلات بازیافت ماشين را از زوایای مختلف به چالش كشيده اند. در فرانسه، گروه Peugeot SA (La Garenne-Colombes، فرانسه) به Compagnie Francaise des Ferrailles، كه یک بازیافت كننده ضایعات است  وبه  Vicat، یک سازنده سیمان، برای راه اندازی یک کارخانه بازیافت خودرو در نزدیکی لیون، پیوسته است. سرمایه گذاری ۴ میلیون دلاري دو ساله که در ژوئن ۱۹۹۱ راه اندازی شد، شامل سه برنامه پردازش – جداسازی، شستشو  – همه با هدف دستیابی به یک روند بازیافت زباله است.

 

پس از مصرف اتومبیل از مایعات تخلیه می شود و منهدم  می شود، باقی مانده ي تكه هااز طریق چندین مراحل پردازش، از جمله مکش، جداسازی مغناطیسی / ضد انفجاری و غربالگری، برای تمیز کردن مواد ارسال می شود. پس از پاکسازی ، تكه ها برای تولید گلوله ای که به صورت گزارش شده می تواند به عنوان سوخت برای کوره های سیمان یا به عنوان یک ماده خام در آسفالت، عایق بندی و مواد ضد آب استفاده شود،  قرار می گیرند.

مرسدس بنز AG (اشتوتگارت، آلمان) روشی کاملا متفاوت را در پيش گرفته است ، انهدام و سپس  تكه ها در  مجموع در سیستم بازیافت متالورژیکی پیشنهاد شده قرار گرفته ميشنود. تحت برنامه مرسدس، پس از اینکه همه مایعات از اتومبیل های دور ریخته شده تخلیه می شوند، موتورها کشیده می شوند و یا مجددا برای فروش مجدد یا انهدام مجدد می شوند. تمام باتری ها، کاتالیزورها، و سیم های مسی، موتور و کابل نیز تخلیه می شوند، سپس تمام اجزای پلاستیکی قابل بازیافت باید جدا شوند.

هولك باقی مانده، از جمله لاستیک ها و بعضی از پلاستیک ها، می تواند به یک ذوب فولاد با گاز طبیعی متصل شود. پلاستیک ها و سایر آلیاژها ي گزارش شده براي توليد انرژي اين  فرایند، هر ماده سنگین را وارد گرد و غبار می کند و سایر مواد باقی مانده می توانند به خاكستر تبديل شوند که می تواند توسط صنعت ساخت و ساز مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این، گرما تولید شده  می تواند از طریق سیستم جريان داشته باشد.

مرسدس بنز این سیستم را با شرکت Voest-Alpine Stahl AG فولاد ساز اتریش، در اوت ۱۹۹۰ گسترش داد. این شرکت ها در حال حاضر سیستم را در یک برنامه آزمایشی آزمایش می کند.

طراحي براي آينده در بازیافت خودرو

پروژه هایی مانند این به خودروسازان نشان داد که امكانپذيري بازيافت در ماشین های جدید آسان تر از بازی کردن با وسایل قدیمی است. لابانا می گوید: “ما باید با اتومبیل های قدیمی و مواد و طرح هایی که در گذشته وجود داشت برخورد کنیم، اما ما نباید این وضعیت را ادامه دهیم.” از این رو، بیشتر کارهای بازیافت خودکار به آینده نگاه می کنند و بر اساس دو مفهوم متفاوت، اما با همپوشانی-طراحي براي بازيافت  و طراحی برای جداسازی قطعات مي باشد.

اتلاش هایی که در این مفاهیم طراحی صورت گرفته است شامل:

آسان سازي  حذف قطعات خودرو

حذف مواد غیر قابل بازیافت یا خطرناک

کاهش انواع پلاستیک های مورد استفاده در قطعات (تولید کنندگان خودرو گزارش دادند که بیش از ۱۲۰ ترموپلاستیک و ترموستات مختلف استفاده می شود)

اجتناب از قطعاتی که مواد ناسازگار را ترکیب می کنند مانند پلاستیک و فلزات – یا ساختن این قطعات به طوري كه به  راحتی قابل جدا شدن از یکدیگر باشند

ساخت قطعات پلاستیکی آسان تر برای شناسایی توسط نوعي رزین.

 

پیشرفت در برخی از این نکات در حال حاضر انجام شده است. برای مثال، اکثر خودروسازان، رزین های مورد استفاده در اجزای پلاستیکی با وزن بیش از ۱۰۰ گرم را مشخص می کنند و آنها را مطابق با کدهای توسعه یافته توسط انجمن مهندسان خودرو (پیتسبورگ) مهر ميزنند. بر اساس گزارش Ziwica شرکت BMW، این یک گام براي توسعه سیستم كدهاي رنگی مي باشد  که قادر است قطعات مختلف پلاستيكي را در ماشین های مدل قدیمی تر  شناسايي و جدا كند . او ( شركت ziwica )توضیح می دهد: “مشکل اصلی در بازیافت اتومبیل ها در شناسایی قطعات پلاستیکی است.”

BMW همچنین یک کارخانه جدا سازی خودرو در Landshut، آلمان را افتتاح کرده است. این عملیات در ژوئن ۱۹۹۰ شروع به کار کرد تا به اهداف مختلف مربوط به طراحی وسایل نقلیه آینده برسد. علاوه بر توسعه روش های انهدام و ابزار / تجهیزات، از نیروگاه برای کمک به سرعت و کاهش هزینه هاي جداسازي استفاده می شود. این کارخانه نیز قرار است یک زیرساخت داخلی و خارجی برای جمع آوری، ذخیره و حمل و نقل قطعات بازیابی برای بازسازی، فروش مجدد یا بازیافت فراهم کند؛ توسعه دستورالعمل های بازیافت برای تولید در کارخانه های BMW؛ و کشف فناوری مديريت  زباله ها و تكنولوژي بازیافت برای صنعت خودرو استفاده ميشود.

 

به عنوان بخشی دیگر از طرح های خود برای طرح های جداسازی و طراحی برای بازیافت ، سازندگان خودرو با سازندگان خصوصی و بازسازی کننده های موجود در آلمان در تلاش است تا سال ۱۹۹۵ بیش از ۱۰۰ برنامه بازسازی و بازيافت را ترتیب دهد.ziwica مي گويد “با استفاده از اقدامات محافظه کارانه  ،ما قصد داریم تا در ده سال آینده ۹۰ درصد بازیافت پذیری را به دست آوریم”

در ایالات متحده، BMW شرکت آمریکای شمالی (Montvale، N.J.) دنباله رو  شرکت مادرش است. در همکاری با انجمن خودروسازان و بازرسان (فیرفکس، وای.)، شرکت برنامه دو ساله بازیافت خودرو را راه اندازی کرده است که شامل سه اتومبیل انبساطی ایالات متحده می شود: Hunts Point Auto Parts (Bronx، NY)، Lakenor Auto Salvage (سانتا فی اسپرینگز، کالیفرنیا)، و  قطعات خودرو مايكل (اورلاندو، فلوریدا). هنگامی که یکی از این شرکت ها BMW را به دست مي آورد ، آن را از بین می برد، مایعات را تخليه كرد، باتری های سرب اسید و کیسه های هوا را حذف می کند، بخش های اقتصادی قابل تعمیر را برای فروش مجدد یا برای استفاده به عنوان مواد خام توسط صنایع دیگر بکار می گیرد، سپس هولک را به شردر حمل می کند. برای ترویج این برنامه، BMW به شركت زير مجموعه اش که ماشین های قدیمی خود را به این مراکز باز می گرداند كوپن  ۵۰۰ دلاري جهت خرید یک BMW جدید ميدهد. بنا بر گزارش ها، شرکت BMW  کانادا نيز قصد دارد یک پروژه تخریب مشابه دراين کشور ایجاد کند.

اگرچه چنین پروژه هایی قابل تحسین هستند، همانطور که بسياري اشاره ميكنند، آنها دارای دو نقص عمده هستند. يكي اينكه، مزایای زیست محیطی طراحی جداسازی و طراحي براي بازيافت برای بیش از یک دهه زمانی که خودروهای مدل جدید بازنشسته می شوند، احساس نمی شود. علاوه بر این، در حالی که با  تمرین هاي وقت گیر کامل انهدام خودرو در اروپا  اين امر ممکن یا لازم باشد،  ممکن است در ایالات متحده کار نکند. لابانا یادداشت می کند “انهدام بسیار گران است.” “ممکن است یک گزینه فنی باشد، اما  یک گزینه اقتصادی مناسب نیست.”

دو یا چند سرپرست بهتر از یکي

علاوه بر تلاش های فردی خود، بسیاری از خودروسازان همکاری های مشارکتی با دیگر خودروسازان و / یا گروه های وابسته به خودرو ایجاد کرده اند تا دانش خود را به اشتراک بگذارند، و برای یک راه حل جامع بازیافتی کار کنند و یکدیگر مجبور شوند که مجددا چرخه را تكرار كنند.

 

در ایالات متحده، “big three “   فورد موتور دیترویت، شرکت جنرال موتورز و شرکت کرایسلر، مشارکت بازیافت خودرو (VRP) را تشکیل داده اند که شامل شرکت کنندگان در بازیافت ضایعات، عرضه قطعات، پلاستیک، و بازسازی صنایع، و همچنین آزمایشگاه های تحقیقاتی دانشگاه و دولتی مي باشند. از طریق VRP، چهار گروه کاری در حال بررسی مسائل مربوط به بازیافت اتومبیل های مختلف هستند: ASR، جداسازی قطعات، دستورالعمل های طراحی و ارتباطات. موسسه صنایع بازیافت ضایعات (ISRI) (واشنگتن دی سی)، که نمایندگان مجدد ضایعات ضایعات بر روی VRP را تشکیل می دهد، شرکت کننده فعال سه تا از  چهار گروه مي باشند . هرشل کتلر، مدیر اجرایی انجمن می گوید: “اISRIمعتقد است که تنها از طریق یک تلاش مشترک می تواند موفقیت قابل ملاحظه ای بدست آيد .”

 

 

در دهه ۱۹۶۰، کار تعاونی بین خودروسازان، ماشین آلات بازیافت ضایعات، و دولت به حل مشکل رها شده کمک کرده است و امروزه خودروسازان می گویند پیروزی مشابهي  در مورد ماشین بازیافت و برداشت ماشین آلات نیز وجود دارد.

در خارج از کشور، شش خودروساز آلمانی با هم در یک گروه با نام PRAVDA کار می کنند که  یک مطالعه امکان سنجی با منهدم کننده ها و تولید کنندگان پلاستیکی برای بررسی تكنولوژي  بازیابی خودرو، تدارکات و هزینه ها انجام ميدهند. در انگلستان، خودروسازان داخلی از جمله Rover، Vauxhall، Jaguar و ساير خودروسازان، از طریق کنسرسیوم خودروسازی در زمینه بازیافت و دفع خودرو، با مشکل مواجه هستند. دولت بریتانیا نیز درگیر است. وزارت صنایع و معادن کشور یک کنسرسیوم تحقیقاتی را تأسیس کرده است که مبلغی حدود ۵۲۴۰۰۰ دلار برای بررسی امکان سنجی فنی و تجاری استفاده مجدد از پلاستیک های ضايعات خودرو ، انجام مطالعات پایه ای فرایندهای بازیافت اتومبیل و راه اندازی پروژه های آزمایشی برای اجرای روش های بازیافت در یک مقیاس بزرگ هزينه كرده است.

قانون گذاري و تنظيم مقررات در بازیافت خودرو

خودروسازان اروپایی به دلیل اقدامات شدید دولت و فشار از طرف گروه های زیست محیطی مجبور به حرکت سریعتر در مورد مسائل مربوط به بازیافت اتومبیل از همتایان خود در ایالات متحده شده اند. در آلمان طبق قوانین پیشنهادی به خودروسازان ، انها بايد  خودروهای فروخته شده خود را از صاحبان نهایی بطور رایگان بپذیرند، راه هایی برای بازیافت یا استفاده مجدد از مواد خودرو پیدا کنند، یک شبکه ملی از کارخانه های انهدام اتومبیل را بسازند و خودروهای جدید را برای بازیافت مجدد طراحی کنند. یکی دیگر از اقداماتی که در آلمان مورد توجه قرار گرفته است، اين است كه ماشين الات تخريب شده را از تعریف فعلی آن به عنوان یک زباله سبک به یک زباله مخصوص تغيير دهند،  طبق گفته های مدیران بازیافت آلمان، این می تواند هزینه های پس انداز ASR را به مبلغ بیش از ۲۰۰ دلار در  تن افزایش دهد وهمين موضوع نیاز به راه حل های سریع بازیافت را تشدید می کند

ویکتور H. Sussman جونیور، مدیر کیفیت محیط زیست دفتر شرکت فورد موتور (Dearborn، Mich.) ميگويد :خودروسازان ایالات متحده در حال حاضر از محدودیت ها زيادي آزاد هستند . یکی از مزایای VRP این است که یک سیگنال به دولت ایالات متحده ارسال می کند که صنعت خودرو داخلی در حال حل مسائل مربوط به بازیافت خودرو است، و مانع ازدخالت دولت می شود.

 

با این وجود، یک مطالعه اخیرا در  دفتر تحقیقات حمل و نقل خودرو، نشان می دهد که اکثر کارشناسان خودرو  قوانین بازیافت خودرو را در دهه ۱۹۹۰  را در نظر دارند و اعمال مي کنند. هیچ کس نمی داند چگونه این قانون امكان پذير است، اما بسیاری از آنها شناسایی مواد، محدودیت های تولید و طراحی و یا استفاده از مواد بازیافتی را هدف قرار  ميدهند . بازیافت پلاستیک ها احتمالا در هر مقررات کلیدی خواهد بود، اما ممکن است دستورالعمل ها، برچسب های بهتر از قطعات آلی و محتوای آلومینیوم آنها را نیز داشته باشند.

 

لابانا می گوید: “من فکر می کنم بعضی از قوانین را در چند سال آینده شاهد خواهیم بود” با اشاره به اینکه قوانین موجود برای مدیریت لاستیک ها، باتری های سرب اسید و فریون وجود دارد “امیدوارم بتوانیم گفتگو با قانونگذاران و را باز كنيم . ” سوسمن اشاره می کند که قوانین و مقررات سختگیرانه صرفا به افزایش هزینه های خودروسازان و کاهش انعطاف پذیری تولید می افزایند و معتقدند که اگر مقررات تصویب شود، آنها باید بر اساس بازارباشند ، نه دستورالعمل ها و مجوز هاي  کنترل .

به سوي آينده سبز در بازیافت خودرو

در نهایت، خودروسازان، بازیافت كنندگان ضایعات و دیگر گروه های مرتبط با خودرو، اهداف مشتركي دارند  –  بهبود امكان بازيافت مجدد اتومبیل ها – اما آنها به دلایل مختلفي اين اهداف را دارند. ابراي مثال ،  بازيافت كنندگان می خواهند خودروسازان  مواد الاينده را كاهش را حذف كنند و ماشين الات قابل بازيافت(شردر) را افزايش دهند. آنها همچنین نگران برخی از مسائل مهم هستند که با وجود برنامه های بازیافت خودروسازان ادامه دارد. کتلر می گوید: “در حالی که این مفاهیم و تعهدات باید مورد ستایش قرار گیرند، استفاده از عبارت” قابل بازیافتی “یک مسئله مداوم را نشان می دهد. “آیا این مواد در واقع بازیافت خواهد شد؟ آیا بازار برای آن وجود دارد؟ بدون بازار براي موادي که جمع آوری و يا جدا شده اند ، هیچ راهی برای اطمینان از اينكه انچه” قابل بازیافت “،است واقعا  ، بازیافت ميشود نيست .

از سوی دیگر، خودروسازان، این وضعیت را به این ترتیب می بینند، لابانا می گوید: “بازیافت خوب است و ما باید این کار را انجام دهیم، اما کیفیت خودرو از لحاظ قدرت و دوام باید به خطر نیفتد”. از سوي ديگر ، خودروسازان سؤال می کنند که آیا قطعات قابل استفاده مجدد ، ایمنی، عملکرد و استانداردهای طول عمر قطعات باکیفیت را برآورده می کنند. آنها همچنین نگران هستند که ایجاد ماشین های قابل بازیافت بیشتر به هزینه های تولید افزوده خواهد شد و  به قیمت های جدید خودرو اضافه می شود. همانطور که Rothermel اشاره می کند، “خط پایین برای بازیافت خودرو، دستیابی به مزایای مطلوب زیست محیطی با هزینه قابل قبول است”.

بازیافت خودرو در واقع یک عمل متعادل سازی پیچیده است و، همانطور که BMW می گوید، “نه راننده، نه صنعت و نه دولت به هيچ وجه نميتوانند به طور قطعي از محيط زيست حفاظت كنند.” تمام احزاب باید بر روی بعضی نقاط سازش کنند.

کلیه احزاب موافق هستند که  مشکلات مربوط به بازیافت در حال حاضر تنها از طریق کار مشارکتی میان تمام گروه های درگیر حل  می شود. به گفته یکی از مدیران خودرو، “این روزها تجارت خودرو آسان نیست،” به طور خلاصه اضافه کرد: “سبز بودن آسان نیست.” ( حفاظت از محيط زيست آسان نيست )

افزايش سرعت بازيافت ماشين

بهبود بازیافت اتومبیل ها یک چالش  و هدفجهانی واست – برای صنعت خودرو، و هر تولید کننده خودرو برخی از انجام دهندگان پروژه های مرتبط با بازیافت . BMW یادآور می شود: “خودرو آینده به تنهایی با كيفيت موتور ،  ایمنی، اقتصاد و سهولت خدمات سنجيده  نمی شود.” “در عوض، طراحان هم اکنون ملزم به ساخت اتومبیل هایی می شوند که می توانند به طور کامل و به طور اقتصادی قابل بازیافت باشند.”

 

در اینجا مطلبي است که برخی از خودروسازان در بازیافت خودرو انجام می دهند.

• Volkswagen AG (ولفسبورگ آلمان)، که در ژانویه سال ۱۹۹۰، یک کارخانه بازیافت ماشین را در لیر آلمان باز کرد، از فلزات سرب و سنگین در رنگ خودرو خود استفاده نمی کند، در لنت های ترمز و کلاچ های خود از آزبست استفاده نمی کند، کلروفلوئورو کربن (CFC) خنک کننده خود را در سالن های تهویه تا سال ۱۹۹۳ استفاده نكرد و اتومبیل های جدید خود را برای بازیافت پذیری بیشتر طراحي ميكند. شرکت می گوید: “تمام ترموپلاستیک هایی که توسط فولکس واگن مورد استفاده قرار می گیرند قابل بازیافت هستند.”
• پژو در طراحی آخرین مدل هاي Citroen ZX و Peugeot 106، طراحی های قايل بازیافت را به خود اختصاص داده است. متعهد شده است که بازیافت قطعات پلاستیکی خودرو را ، با استفاده از رزین هایی که می توانند به راحتی بازیافت شوند افزايش دهد، و ديگر اينكه از یک نوع پلاستیک برای اجزای اصلی مانند داشبورد استفاده كند و  از استفاده از پلاستیک های  متنوع اجتناب كند همچنين  تمام قطعات پلاستیکی را علامت گذاري كند ، بنابراین آنها را می توان شناسایی و بازیابي كرد و  طراحی  قطعات به طوري كه آسان جدا شوند را در برنامه خود قرار داده است.
• رنو یک كارخانه جهت انجام عملیات  ازمايشي بازیافت ماشین  را در فینز فرانسه، تاسيس كرده است.
• Mazda Motor Corp. و شرکت تابعه آلمانی آن، پروژه ای را برای جمع آوری قطعات مورد استفاده یا آسیب دیده قطعات پلاستیکی، عمدتا ضربه گير ها قرار داده اند و آنها را به ضربه گیرهای جدید و سپر اسپلش بازيافت ميكنند.
• شرکت خودرو سازی هوندا قول داده است که قطعات پلاستیکی خود را با رزین مشخص کند، اتومبیل های جدید خود را برای جداسازی قطعات طراحي كند و مواد ماشين هاي قديمي تر را بازيافت كند و  استفاده از موادي كه سم كمتري هنگام سوختن توليد كنند ،  را توسعه دهد.
• جنرال موتورزدرمدل جدیدش به نام زحل ، بدنه  پانل هاي پلاستیکی قابل بازیافت ميباشند.
• نمونه اولیه کرایسلر از دوج نئون پانل داخلی و بیرونی پلاستیکی قابل بازیافت است. شرکت Grand Cherokee اعلام کرد که ۹۰ درصد قابل بازیافت است و بدون کادمیوم در گیره های آن، بدون آزبست در ترمزهای خود و بدون CFC در سیستم های تهویه مطبوع آن مباشد . اصول کلی محیط زیست کرایسلر بر ترویج استفاده کارآمد از انرژی، حفظ منابع و جلوگیری از آلودگی از طریق بازیافت ميباشد و به طور مداوم سعي در بهبود اتومبیل خود برای کاهش اثرات زیست محیطی است.
• فورد پروژه های طراحی در دو دانشگاه ایالات متحده را به عهده گرفت و یک نیروگاه انحلال پایلوت را در Niehl آلمان تاسیس کرد. این برنامه به فورد در توسعه دستورالعمل هاي طراحي در زمینه هایی مانند انتخاب مواد و سازگاری، متود هاي اتصال ، برنامه نویسی مواد و طراحی برای جداسازی کمک خواهد کرد. سیاست زیست محیطی شرکت متکی بر انجام برنامه هاي عملکرد زیست محیطی آن است، و باعث کم شدن میزان ضایعات می شود.

سازندگان خودرو در سراسر جهان با استفاده از بازیافت ضایعات و دیگر گروه ها برای حل مشکلات بازیافت ماشین فعلی و جلوگیری ازتكرار اين مشكل در اينده كار ميكنند.